چند پیشنهاد به اصحاب دانشگاه

در دانشکده های معماری ، حداقل در دوره ما ، رسم بر این بود که با اتمام ترم تحصیلی و ارائه نهایی طرحها دانشجویان دیگر هیچ ارتباطی با کار خود و دیگران نداشتند. کارها تحویل دانشکده می شد و بعدها توسط اساتید ارزیابی و نمرات در بورد دانشگاه به اطلاع دانشجویان می رسید. بدون اینکه کسی در جریان نحوه انتخاب کارهای برتر و ایده ها یا فرایند طراحی دیگر دانشجویان قرار بگیرد.

چند رسم خوب در دانشکده معماری اینجا وجود دارد که گفتن شان فکر نمی کنم ضرری برای کسی داشته باشد:

1-آتلیه های اینجا مجهز به انواع و اقسام تجهیزات جهت ارائه تصاویر , فیلم و وسایل کمک آموزشی هستند ودر نتیجه برای ارایه یک مفهوم یا کار نیازی نیست استاد زیاد خودش را خسته کند.

2- دانشجویان در طول ترم با انجام انواع و اقسام فعالیتهای گروهی نظیر بازدید ها , ارائه و ..کار جمعی را تمرین می کنند.

3-سعی می شود با همکاری با موسسات مختلف دست اندر کار پروژه ها و سایتها حتی المقدور واقعی انتخاب شود تا نتایج نهایی برای استفاده های عملی نیز کاربرد داشته باشد. به عنوان مثال خاطرم هست که در جریان دروسی نظیر طراحی شهری یا طراحی در بافت تاریخی چطور می شد با ایجاد ارتباطات قوی تر با اداراتی نظیر شهرداری , GIS و غیره پروژه های دانشجویی را به صورتی جهت دار برای استفاده های عملی رهبری کرد. ضعف این پروژه ها در عدم جدی گرفتن بخش مطالعاتی و عدم ارتباط آنها با کاربران و مردم محلی است که می تواند با هدایت اساتید و آگاهی از مشکلات واقعی و روز با کمک موسسات مختلف جبران شود. 1

نقطه قوت این پروژه ها در خلاقانه تر بودن و طراوت و تازگی است که علی الاصول از دانشجویان جوان انتظار می رود. در واقع وظیفه دانشگاه اتصال مقیاس کلان پروژه های این چنینی به مقیاس طرح های دانشجویی است و تصور کنید اگر هر دانشکده هر ترم روی یک بخش از شهر کار کند بعد از چند سال منبعی غنی از ایده ها و راه حلهای مختلف بود در اختیار صاحبان عمل.

بزرگراه جدید الاحداث در کرمان جنوبی-تهران

4-در پایان ترم تک تک دانشجویان کار خود را برای بقیه افراد توضیح می دهند و به نقد و ارزیابی کار هم می پردازند که این نقدها با نظرات استاد درس سر وشکل می گیرد.

5-بعد از اتمام ارزیابی نمایشگاهی از کارهای برتر برگزار می شود و به نفرات برتر جوایزی اهدا می شود (این بخش البته در دانشکده های وطنی هم رعایت می شود)

6-کارهای برتر در کتابی با عنوانEYES به چاپ می رسد و در کتابفروشی دانشگاه به فروش می رسد.

پانوشت

1-هر چند به قولی این مشکل اپیدمیک است چرا که در سطح حرفه ای هم چندان ارتباطی بین طراح و دستگاههای مولد فضای شهری با کاربر نهایی یعنی مردم وجود ندارد. شهرداری منطقه 8 میلیونها تومان هزینه صرف جایگزینی بلوکهای قدیمی پارک هفت حوض کرده است که به مراتب از بلوکهای جدید کاربردی تر و با هویت تر بودند و با این کار حداقل تقاضایی که کاربران این فضا می توانستند داشته باشند یعنی امکان نشستن را از آنان سلب می کند. چند صد متر آن طرف تر اجرای بزرگراهی جدید برروی مسیل که زمانی رودخانه ای زیبا بوده است نه تنها امنیت و آرامش ساکنین را در طول اجرای پروژه سلب می کند بلکه اتصال بین بازار میوه کرمان را با خیل مصرف کنندگان آنسوی بزرگراه قطع می کند. اجرای بزرگراه اگر چه به روان شدن ترافیک کمک می کند اما در زمره راه حلهای تکنو کراتیک کسانی چون هوسمان یا موزز در پاریس و نیویورک یا کرباسچی خودمان در تهران- بزرگراه نواب قرار می گیرد.

کارهای دانشجویان ترم اول-تکنولوژی ساختمان
ساخت چراغ خواب با مواد طبیعی و دم دستی

بلوکهای اولیه پارک هقت حوض در واقع نیمکتهای تک نفره هم بودند.