پنجشنبه، مهر ۲۶، ۱۳۸۶

تهران , امن یا

هر چند با کلیت مطالب خانم جمالپور در مورد سایه سنگین نگاه مردانه بر فرایند تولید و تحلیل فضاهای شهریمان (زنان در شهر مردان ) کاملا موافقم راه حل را صرفا شهرسازانه نمی بینم. بعلاوه گاهی فکر می کنم که اصولا ما ایرانی ها عادت داریم کمی اغراق گویی کنیم.
تا مدتی پیش فکر می کردم تهران یکی از نا امن ترین شهرها به لحاظ اجتماعی باشد. اما مطالعه کتابهایی که از انواع بزهکاریها در
شهرهای اروپای
ی و بخصوص آمریکا پرده بر می دارند باعث شد کمی در این زمینه تجدید نظر کنم. نمودار های زیر را که در کنفرانس ( Making Cities Livable) در سانتا فه آمریکا ارائه شده بود تا حدی گویای این مطلب اند. تجربه شخصی خودم هم گواه است که در برخی از شهرهای اروپایی هم ممکن است در روز روشن دوربین آدم را از روی دوشش بلند کنند! اگر باز هم فکر می کنید مزاحمت ها و متلک های خیابانی صرفا مختص تهران است توصیه می کنم کتاب کارول گاردنر را بخوانید.

Passing by: Gender and Public Harassment
by Carol Brooks Gardner

۲ نظر:

ناشناس گفت...

سلام مطلب خوبی بود . تشکر

Hanif گفت...

در مقایسه کلی شاید ایران اوضاع بهتری داشته باشه اما مساله انیجاست که دایره بزهکاری در آمریکا در مقایسه با ایران خیلی بزرگتره . در ایران خیلی محدودتر ولی با فراوانی وشدت بیشتر این اتفاق میفته و همین شاید باعث میشه که بیشتر توی چشم باشه.